فرآیند گوگردزدایی باطله فلوتاسیون با استفاده از فرآیند بیولیچینگ​​​​​​​

بیولیچینگ یا بیواکسیداسیون اساساً یک فرآیند انحلال با دخالت باکتری‌های اسیدوفیل است که به عنوان «کاتالیزور» برای تسریع انحلال فلزات از کانی‌های سولفیدی عمل می‌کنند. سهم باکتری ها در انحلال فلز توسط رشد باکتری ها کنترل می شود که خود تحت تأثیر شرایط فیزیکی شیمیایی در محیط بیولیچینگ قرار می گیرد. عناصر مضری که درجه کیفی کنسانتره مگنتیت را کاهش می‌دهند، شامل گوگرد در قالب کانی های پیریت و پیروتیت و فسفر در قالب کانی آپاتیت هستند. پیریت و پیروتیت رایج ترین و مهم ترین ترکیب این معادن هستند. علاوه بر سولفیدهای آهن، سایر مواد معدنی گوگرد دار نیز ممکن است در اکسیدهای آهن یافت شوند. کالکوپیریت و مولیبدنیت و سایر سولفیدهای فلزی از دیگر منابع گوگرد در معادن سنگ آهن هستند. گوگرد همچنین می تواند در کنسانتره سنگ آهن در نتیجه مواد معدنی سولفات دار یا یون های سولفات محلول وجود داشته باشد. کانی‌های گوگردی همراه با ذرات معدنی اکسیدهای آهن یا درون آن‌ها و همچنین در کوارتز یا سایر کانی‌های گانگ وجود دارند. در این مطالعه به بررسی توانایی بیواکسیداسیون کنسانتره مگنتیتی برای حذف گوگرد پرداخته شده است.
بیولیچینگ یا بیواکسیداسیون اساساً یک فرآیند انحلال با دخالت باکتری‌های اسیدوفیل است که به عنوان «کاتالیزور» برای تسریع انحلال فلزات از کانی‌های سولفیدی عمل می‌کنند. سهم باکتری ها در انحلال فلز توسط رشد باکتری ها کنترل می شود که خود تحت تأثیر شرایط فیزیکی شیمیایی در محیط بیولیچینگ قرار می گیرد. تعدادی پارامتر عملیاتی وجود دارد که فرآیندهای بیولیچینگ را کنترل می‌کنند، که باید در محدوده خاصی در محیط لیچینگ حفظ شوند که به موجب آن می‌توان فعالیت باکتری‌ها را با اکسیداسیون مواد معدنی سولفیدی بهینه کرد.
بیولیچینگ به مفهوم استفاده از توانایی باکتری‌ها در عملیات انحلال سولفیدهای فلزی به منظور بازیابی و تولید فلزات می‌باشد. به عبارت دیگر توانایی اکسیدکنندگی تیوباسیلوس‌ها، باعث شده‌است که از آنها بتوان در استخراج صنعتی سولفید فلزهایی مانند مس و طلا استفاده کرد. به این فرایند بیولیچینگ می‌گویند. تیوباسیلوس از باکتری‌های اتوتروف اسیدوفیل اکسید کننده آهن یا گوگرد می‌باشد که هنگامی که محیط مناسبی برای رشد داشته باشند، انرژی مورد نیاز و غذای خود را از اکسیداسیون گوگرد و آهن به دست می‌آورند. باکتری‌های جنس تیوباسیلوس که تاکنون ۲۰ گونه از آنها شناسایی شده‌اند، مهمترین اکسیدکنندگان گوگرد در خاک‌ها می‌باشند. این باکتری‌ها با اکسید کردن گوگرد ضمن تامین سولفات مورد نیاز گیاه، با کاهش اسیدیته خاک در اطراف ریشه‌ها باعث افزایش حلالیت عناصر ریز مغذی در خاک می‌شوند. بیولیچینگ روشی برای استفاده از میکروارگانیسم ها برای جدا کردن فلزات با ارزش از کانسنگ می‌باشد. مخصوصاً برای بازیافت فلزات با عیار پایین مانند طلا استفاده می شود. بیولیچینگ کانی های سولفیدی روشی صنعتی برای بازیافت طلا از کانسنگ پیریت آرسنیکی و بیولیچینگ مس می باشد. کانسنگ در تماس با میکروارگانیسم انتخابی سولفور اکسیده قرار می گیرد. سولفور شامل ترکیبی از میکروارگانیسم های قبلی، در طول یا بعد از تماس با اسید سولفوریک برای لیچینگ فلزات از کانسنگ می باشد. در این صورت کانسنگ به شکل محلول در می‌آید. فلزات می توانند از مایع غنی از فلز جدا شوند. در واقع بیولیچینگ روشی است که از میکروارگانیسم‌ها برای جدا کردن فلزات باارزش از کانسنگ به‌ویژه برای بازیافت فلزات با عیار پایین مانند طلا استفاده می‌شود. سابقه استفاده از این تکنولوژی به سال‌های ۱۹۵۰ برمی‌گردد. توسعه این روش در دنیا به حدی بوده ‌است که امروزه در آمریکا بیش از ۲۰ درصد از استخراج مس به روش میکروبی می‌باشد. در بسیاری از کشورهای دیگر از جمله شیلی، ایران، استرالیا، آفریقای جنوبی، کانادا، چین، پرو و دیگر مناطق از این تکنیک برای بازیابی فلزات اصلی و گرانبها استفاده می‌شود. به دنبال توسعه این فناوری، امروز دامپ‌های بیولیچینگ روش بسیار کم‌هزینه‌ای برای استحصال مس از توده اصلی به شمار می‌آیند و از نظر مقرون به صرفه بودن، هیچ روش دیگری با این روش مقایسه نمی‌شود. علاوه بر موفقیت اقتصادی دامپ‌های بیولیچینگ، نیاز به عملیات بسیار کمی برای آماده‌سازی دامپ‌هاست. بیولیچینگ اورانیوم نیز در قدیم به کار می‌آمد و امروزه به دلیل کاهش نرخ مصرف اورانیوم و تحریم استفاده از آن در صنایع هسته‌ای، کاربرد آن کمتر شده است میکروارگانیسم های مورد استفاده در فرآیند بیولیچینگ انرژی مورد نیاز خود را از اکسیداسیون آهن  دو ظرفیتی به آهن سه ظرفیتی به دست می‌آورند بسیاری از باکتریهایی که آهن را اکسید می کنند قادر به اکسیداسیون گوگرد نیز می باشند، این باکتری‌ها تنها در محیط های اسیدی می توانند به حیات خود ادامه دهند. لیچینگ میکروبی کانی های سولفیدی به منظور بازیابی طلا به خواص فیزیکوشیمیایی، بیوشیمیایی و ژنتیک اجزا شامل: باکتریهای سولفوبوس و تیوباسیلوس بر می گردد. از آنجائیکه میکرو ارگانیسم های موثر در فرآیند اکسیداسیون در خاک ها و آبهای مناطق معدنی یافت می شود فرآیند فروشویی زیستی به طور طبیعی نیز اتفاق  می افتد. اسیدی بودن آب‌های جاری در معادن مس، ریشه در فعالیت همین میکرو ارگانیسم ها دارد.